Wywiadownia #8 - Paulina Świst

Tak jak w tym roku planowałam, zaczęłam czytać więcej książek spod pióra polskich autorów. Dzięki temu mam więcej możliwości przeprowadzenia wywiadów, dzięki czemu ta seria na blogu nie jest ''martwa''. Dzisiaj zapraszam Was na wywiad z autorką Prokuratora, czyli panią Pauliną Świst.

Paulina Świst
Doświadczona i ceniona adwokat. Na co dzień zajmuje się prawem karnym. Nie uważa, że prawo karne to zabawa tylko dla mężczyzn, chociaż jej koleżanki raczej nie biorą tego typu spraw. Nigdy nie przegrała jeszcze sprawy, której sama się podjęła. Za najtrudniejsze uważa te, w których wie, że klient jest niewinny. „Nie dlatego, że tak mówi” – komentuje – „tylko dlatego, że tak czujesz. To stwarza niesamowitą presję”. Kocha swoją pracę, chociaż przyznaje, że czasem ma ochotę pier*** to wszystko i wyjechać w Bieszczady. Sporo przeklina. Podobno w książce się hamuje, ciężko to jednak zauważyć. W swojej powieści nie stroni od odważnych opisów scen erotycznych. To jeden z powodów, dla których nie zamierza zdradzić swojej tożsamości.


1. Dlaczego postanowiła Pani napisać i wydać Prokuratora?
Lubię wymyślać historie. Cały czas jakieś krążą mi po głowie. :) Traktuję pisanie jako relaks i odskocznię – piszę głównie po nocach. Nie miałam planu napisania książki, a tym bardziej wizji, jak miałaby ona wyglądać. Tworzyłam luźne opowiadanie dla moich znajomych. Potem zaczęli mnie namawiać, by spróbować to wydać.

2. Czy nie jest to męczące, kiedy jest się prawnikiem i pisze się książkę o tematyce prawnej? Nie nudzi się to Pani?
Niekoniecznie. Piszę o tym, na czym się znam. Nie lubię dotykać tematów, o których nie mam pojęcia. Muszę „czuć”, że dana sytuacja mogłaby się wydarzyć. Dlatego obracam się w takich klimatach, jakie są mi znane.

3. Czy możemy się spodziewać innych książek spod Pani pióra? A może kontynuacji historii Kingi i Łukasza?
W tym temacie nie mogę za wiele zdradzić, oprócz tego, że nad tym pracuję. :)

4. Właściwie skąd się wzięło u Pani zamiłowanie do pisania?
Trudno powiedzieć. Od dziecka dużo gadam i dużo piszę. Nigdy wcześniej nie próbowałam napisać powieści. Choć moi znajomi zawsze mi „przepowiadali”, że tak to się skończy. :) 

5. Uważa Pani, że prawo karne jest odpowiednie dla kobiet? Sama planuję iść w tę stronę, jeśli dostanę się na studia.
Uważam, że tak, ale jest jeden warunek: trzeba to lubić. Wiele moich koleżanek po fachu ma małe dzieci bądź jest w ciąży – praca obrońcy temu nie sprzyja. Często aresztowania mają miejsce w nocy, albo w weekend. Czasem trzeba godzinami czekać na korytarzu w prokuraturze. Ciężko coś wtedy zaplanować.

6. Czy inne książki też będą miały wątek prawny?
To się dopiero okaże, ale mam wrażenie, że tak. :)

7. Czy wielu prawników wdaje się w takie romanse? Nie zachodzi tu konflikt profesji?
Motyw romansu w zestawieniu prokurator – adwokat jest moim autorskim pomysłem,osobiście się z tym nie spotkałam, choć pewnie się zdarza. Nie trzeba go specjalnie ukrywać, ale szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie w takim wypadku pracy w jednym okręgu. Z mocy prawa następuje wyłączenie prokuratora, jeśli taka para spotkałaby się w sądzie.

8. Zamierza Pani napisać jakąś serię, trylogię, czy skupi się Pani na książkach jednotomowych?
Tutaj też nie mogę szczerze odpowiedzieć bez ujawnienia tego, czego sama nie jestem do końca pewna. :)

9. Czy do końca swojej kariery zamierza Pani pisać pod pseudonimem?
Zdecydowanie tak. Mam pracę, którą lubię, a tworzenie pod pseudonimem z nią nie koliduje. Pisanie to moje hobby. Mieszanie pracy i hobby, moim zdaniem, nigdy nie kończy się dobrze.

10. Będą spotkania autorskie z Panią czy zostanie całkowita anonimowość?
Często śmieję się na moim Facebooku, że spotkanie byłoby możliwe, jeśli założę na nie kominiarkę. :) Ale mówiąc poważnie, na razie tego nie przewiduję.

11. Oprócz pracy i tworzenia nowych historii, czym się Pani jeszcze zajmuje?
Szczerze mówiąc nie pozostaje mi za wiele czasu, ale kiedy tylko go mam, to dużo czytam, oglądam ulubione seriale, staram się często spotykać z ludźmi, których lubię, chodzę na koncerty, a w weekend często imprezuję. :) Nic nadzwyczajnego. :)

Bardzo dziękuję, że zgodziła się Pani na udzielenie mi wywiadu. Życzę samych sukcesów zawodowych i literackich.