Pewnego (bodajże ponurego) dnia stwierdziłam, że skoro od czasu do czasu dostaję i czytam książki polskich autorów to łatwiej jest z nimi nawiązać jakikolwiek kontakt. W ten właśnie sposób wpadłam na pomysł przeprowadzenia wywiadów z polskimi autorami, których książki przeczytałam.
Długo myślałam nad nazwą tego cyklu i w końcu wpadłam na Wywiadownie. Mam nadzieję, że spodoba się Wam ten cykl i chętnie będziecie go czytać. Najlepiej wyraźcie swoją opinię na ten temat w komentarzach, wtedy będę wiedziała czy warto kontynuować ten cykl czy raczej nie.
.
.
.
Żeby nie zostawiać Was bez niczego poniżej dodam mój pierwszy wywiad. Od razu upominam, że nie jest on długi, ponieważ to mój pierwszy wywiad, a poza tym był to spontaniczny pomysł więc nie miałam ciekawych pomysłów na pytania.
Pamiętacie może napisaną przeze mnie recenzję książki Władca Piasków Elizy Drogosz? Tak? To właśnie z tą autorką przeprowadziłam pierwszy wywiad. Chciałam to dodać do recenzji, jednakże Eliza z powodu masy zadań oraz obowiązków nie miała czasu aby wcześniej odpisać więc dopiero teraz dodaję ten wywiad. Dla mnie to nawet lepiej, ponieważ dzięki temu wydłużeniu mogę rozpocząć nowy cykl. Tak więc nie przedłużając...
1. Skąd wziął się pomysł na napisanie takiej książki, o takiej tematyce?
Pomysł wziął się przede wszystkim z mojej pasji do historii oraz kultury starożytnego Egiptu, która to pasja była szczególnie widoczna, gdy byłam nieco młodsza. Aktualnie najbardziej lubię cywilizację Inków, choć Egipt i tak wciąż mnie zachwyca i pociąga. Uwielbiam opowieści związane z przeszłością, szczególnie ze starożytnością. Ponadto odkąd tylko sięgam pamięcią, zawsze marzyłam, żeby doświadczyć czegoś niezwykłego i magicznego. Często miewałam (i wciąż miewam) sny, w których umiem posługiwać się czarami, albo latać... Właśnie dlatego motyw magiczny musiał się pojawić. Jako swego rodzaju realizacja tych marzeń.
2. Przeczytałam na Twojej stronie, że nie jest to jedyna historia jaką pisałaś. Dlaczego akurat tę historię postanowiłaś kontynuować?
Sama się czasami zastanawiam, co sprawiło, że postanowiłam skupić się akurat na tej historii. Kilka innych miałam przecież lepiej zaplanowanych i obmyślanych. Ta była dopiero na etapie pomysłu. Ale pewnego dnia miałam ogromną wenę dotyczącą akurat "Władcy Piasków". Zaczęłam więc opisywać jedną ze scen ze środka książki. Pisało mi się tak dobrze, że po pewnym czasie okazało się, że stworzyłam bardzo długi tekst, oczywiście w porównaniu z pozostałymi. Ponieważ miałam go już tak dużo, postanowiłam kontynuować i doprowadzić opowieść do końca... A potem, gdy była już gotowa, zdecydowałam się ją wydać. Tak właściwie, to jakiś przypadek, niespodziewane zrządzenie losu sprawiło, że napisałam akurat tę książkę. Ciekawe.
3. Czy pojawią się kolejne tomy Władcy Piasków?
Tak, zdecydowanie. Nie udało mi się zawrzeć całej wymyślonej przeze mnie historii w jednym tomie. Planuję ich kilka. Właśnie jestem na etapie stopniowego kończenia kontynuacji. Mam nadzieję, że okaże się interesującą pozycją, że będzie się czytelnikom podobać.
4. Czy ktoś lub coś było inspiracją do napisania tej książki?
W pewnym sensie inspiracją były kultura i mity egipskie, które są niezmiernie ciekawe. A także sny. Wiele wątków lub scen ma swoje korzenie w tym, co mi się kiedyś przyśniło. To fantastyczne. Uwielbiam, kiedy śni mi się coś związanego z moją książką, jakieś wydarzenia lub bohaterowie.
5. Kto Cię skłonił do wydania swojej książki?
Duży wpływ miała na to motywacja wewnętrzna. Bardzo chciałam zrealizować swoje marzenie zadebiutowania w wieku siedemnastu lat. Przede wszystkim wpłynęła jednak na mnie moja rodzina. To oni przekonali mnie, że wydanie "Władcy Piasków" to naprawdę dobry pomysł, że nie powinnam się wahać ani bać, lecz śmiało powinnam wprowadzać ambitne plany w życie. Nie żałuję, że pokonałam tremę przedwydawniczą, że zaufałam im oraz sobie. Jestem bardzo szczęśliwa, że doprowadziłam do wydania mojej książki.
6. Wydałaś książkę w wieku 17 lat. Jest to młody wiek. Wiem to z własnego doświadczenia, bo właśnie w tym roku kończę 17 lat. Czy jesteś w jakikolwiek sposób rozpoznawalna na ulicy?
Nie, na szczęście wciąż pozostaję anonimowa. To byłoby chyba bardzo stresujące, gdyby ludzie mieli mnie rozpoznawać na ulicy... Choć z drugiej strony pewnie przyjemne. Szczególnie, gdyby komuś podobała się moja książka. Mniej przyjemne, gdyby był to mój zażarty przeciwnik... Nie, nie jestem rozpoznawalna i niech tak pozostanie. Dobrze mi tak, jak jest. Spełniłam swoje marzenie i to jest dla mnie najważniejsze.
7. Dziękuję bardzo za ten wywiad i życzę dalszych sukcesów :)
Pozdrawiam,
Eliza Drogosz
Mam nadzieję, że ten wywiad Wam się spodobał. Eliza jest bardzo uprzejmą osobą i bardzo było mi miło przeprowadzić z nią wywiad. Jeżeli to czytasz to serdecznie Cię pozdrawiam. Mam nadzieję, że będę miała okazję przeczytać kolejne tomy Władcy Piasków. Jeżeli Wy jeszcze nie przeczytaliście tej książki to radzę Wam od razu nadrobić, bo warto.
A jeżeli ktoś z Was czytał, to powiedzcie czy się Wam podobało.
